Арктычная тундра - гэта асобая экасістэма, у якой, нягледзячы на моцныя маразы, існуюць разнастайныя формы расліннай і жывельнай жыцця. Самым характэрным у гэтым рэгіене з'яўляецца вечная мерзлата. Яе глыбіня складае ад 50 да 90 гл У глебе, скаванай холадам, высокія дрэвы з разгалістымі кронамі расці не могуць. Таму велізарныя прасторы пакрытыя мохам і лішайнікаў. Трапляюцца таксама карлікавыя кусты і травы. З улікам гэтых умоў у тундры з капытных насяляюць толькі паўночныя алені, выдатна прыстасаваліся да спажывання менавіта такі расліннасці.



Узімку сярэдняя тэмпература ў арктычнай тундры складае мінус 28° па Цэльсіі. Мінімальная тэмпература падае да адзнакі ў мінус 50° па Цэльсіі. У летні перыяд звычайна трымаецца 3°-12° па Цэльсіі. Гэта суправаджаецца раставаннем леду і снегу на паверхні глебы. Але вада ў зямлю ўвабрацца не можа, так як ей перашкаджае вечная мерзлата. У выніку ўтворацца шырокія возера, глеба становіцца балоцістай. Пагаршаюць сітуацыю ападкі, узровень якіх у летні перыяд складае прыкладна 25 см Нярэдкія ў арктычнай тундры вельмі моцныя ветру. Хуткасць іх можа даходзіць да 90 км/ч.



Усе гэта не спрыяе таму, каб чалавек гарэў жаданнем сяліцца ў гэтых суровых землях. Арктычная тундра ветлая толькі да паўночным народам, існуючым на яе прасторах ўжо шматлікія тысячы гадоў. Раслінны свет налічвае 1680 відаў раслін. Для прыкладу, у басейне ракі Амазонкі толькі за апошнія пяць гадоў адкрыта 1200 новых відаў розных раслінных арганізмаў. З жывеламі ў суровых землях таксама бедна. Іх налічваецца ўсяго 49 відаў. У далекай і гарачай Амазонцы існуе 2500 відаў адных толькі рыб.



Але параўноўваць экватар з крайнім поўначчу вядома несур'езна, так як кліматычныя ўмовы гэтых рэгіенаў адрозніваюцца кардынальна. Затое гарачы поўдзень не можа пахваліцца палярнымі начамі і вялізнымі залежамі нафты і ўрану. У арктычнай тундры гэтага дабра ў багацці. Па гэтай прычыне дадзены рэгіен зямнога шара выклікае жывую цікавасць у найбуйнейшых транснацыянальных карпарацый, зацікаўленых у новых прыбытках, якія вылічваюцца многімі сотнямі мільярдаў даляраў.



Арктычная тундра ўяўляе сабой актыўны крыніца вадзянога пара. А бо менавіта доля гэтага газу ў «парниковом эфекце» складае 60%. Пры раставанні вечнай мерзлаты вадзяной пар трапляе ў атмасферу і негатыўна ўплывае на экалагічную сістэму дадзенага рэгіену. То бок, чым больш яго вылучаецца, тым больш актыўна растае вечная мерзлата, аддаючы ў атмасферу дадатковае колькасць гэтага газу. Атрымліваецца, што тундра знішчае само сябе. Дадзены працэс у нашы дні ідзе няўхільна, але вось чым ен скончыцца - не ведае ніхто.